De vergeten telefoon: Nokia 6800

Is het een snijplank? Is het een skateboard? Nee, het is, het is… de Nokia 6800. Op het eerste oog lijkt het op een doodgewone telefoon, maar als je hem openvouwt laat hij zijn ware aard zien. In deze editie van ‘de vergeten telefoon’ kijken we naar deze compacte typemachine.

Nokia 6800

De Nokia N-Gage (taco phone), Nokia 7280 (lipstick phone), Nokia 8110 (banana phone): de Finnen hebben veel opvallende en soms ronduit rare telefoons in hun portfolio. Een ander model dat in dit rijtje thuishoort, is de Nokia 6800. Het was de eerste in de 6800-reeks die begin 2003 op de markt verscheen. Later dat jaar volgden de Nokia 6810 en Nokia 6820, de Nokia 6822 uit 2005 was de hekkensluiter van de serie. Laatstgenoemde was de enige met een TFT-scherm dat geen 4.096 kleuren toonde, maar 65.536 kleuren. Een forse upgrade in vergelijking met zijn voorgangers. De opvolgers van de Nokia 6800 waren net iets strakker en de toetsen en behuizing kregen andere kleurtjes.

Pal onder het scherm bevindt zich een kleine 5-way joystick om mee te navigeren. Van het beeldscherm moet je je niet al teveel voorstellen: het is een CSTN-scherm dat 1,7 inch in doorsnee is en 128 bij 128 pixels telt. Het is een zogeheten passieve matrix display. Door deze techniek ligt de verversingssnelheid zo laag dat je enorm veel last hebt van bewegingsonscherpte of ghosting zodra je gaat gamen. Onderop zien we een gat dat op een 3,5mm audio jack lijkt. Deze is echter niet voor de koptelefoon, maar voor de oplader. De connector ernaast is een gepatenteerde aansluiting voor de koptelefoon. Universele poorten voor audio en opladen was destijds nog geen ding.

Een camera ontbreekt op de Nokia 6800. Aan het begin van de eenentwintigste eeuw hadden overigens nog maar weinig mobiele telefoons een camera. In de hogere prijsklasse daarentegen zag je ze vaker, ook bij Nokia (denk bijvoorbeeld aan de Nokia 6600). Wat de Nokia 6800 daarentegen wel had, is een infraroodpoort. De batterij is eenvoudig te vervangen door de achterkant van de behuizing los te maken.

Typemachine

Een klein scherm, plastic behuizing: op het eerste gezicht ziet de Nokia 6800 er exact hetzelfde uit als de meeste telefoons in die tijd. Totdat je hem beter inspecteert. Aan de zijkant zit een scharnier waarmee je de klep met alle numerieke toetsen 180 graden vouwt. Hierdoor transformeert hij in een langgerekte texting machine, zoals hij in de VS werd genoemd. Het is een volledig qwerty-toetsenbord, ideaal voor wie een hekel had om letter-voor-letter te typen met T9-invoer.

Linksboven in de hoek zit een knop om het toetsenbord te verlichten. Nokia wekte hiermee de illusie dat de toetsen verlicht zijn. In werkelijkheid plaatste de fabrikant een aantal LED-lampjes onder de knoppen die het geheel moesten verlichten. Een slimme en goedkope oplossing, maar niet echt effectief: het gaf maar weinig licht. Aan de bovenkant van de behuizing en de opengevouwen klep zitten ieder twee goudkleurige contactpunten. Deze staan in verbinding met het moederbord waardoor je met de linkerhelft kunt typen.

Het qwerty-toetsenbord was perfect om snel sms-berichten mee te tikken. Dat was niet het enige waar de Nokia 6800 en diens opvolgers goed voor waren. Ze waren allemaal standaard uitgerust met een e-mail client. Sommige modellen kwamen zelfs met BlackBerry ondersteuning. Om die reden was de Nokia 6800 een interessante telefoon voor zakenmensen. Ook bij de doorsnee consument was hij geliefd vanwege het toetsenbord.